Մեծ հետաքրքրությամբ դիտեցի Գագիկ Ջհանգիրյանի հարցազրույցը Սաթիկ Սեյրանյանին ու անկախ իմ վերաբերմունքից Ջհանգիրյանին ու ՀԱԿ-ին, պետք է խոստովանեմ, որ հատյապես Մատաղիսի գործով նրա արած մի քանի հարցադրումներ իրոք պատասխաններ են պահանջում։ Ուստի, ուզում եմ առանձնացնել դրանցից առանցքայինները․1․ Ենթադրենք, ճիշտ են Փոստանջյանն ու արդեն արդարացվածները և նրանց անմեղ-անմեղ դատել էին, իսկ Փոստանջյանն ու տարատեսակ իրավապաշտպանները, ովքեր միացան նրանց պաշտպանությանը, իրոք անմեղներին փրկեցին ռեպրեսիվ համակարգից։ Օքեյ, եենթադրենք այդպես է։ Սակայն հարց․ ինչո՞ւ Փոստանջյանին ու մնացածին այլևս չի հետաքրքրում ուրիշ բան։ Իմ հասականալով, էս գործով ամենաշատը տուժածները այդ սպանված երկու տղաներն են, ում կորուստի հետ նույնիսկ նրանց սպանության մեջ մեղադրվածների զրկանքներն են չնչին։ Մինչդեռ, սպանվածների ու նրանց հարազատների իրավունքները կարծես թե հետաքրքիր չեն ո՛չ Փոսանջյանին, ո՛չ իրավապաշտպաններին, ո՛չ էլ արդարացվողներին։
2․ Ջհանգիրյանը նշում է, որ դատավճռի կայացման ժամանակ, այդ 3 արդարացվածները հարձակվել են ծնողների վրա ու բղավել, որ լավ են արել, որ սպանել են նրանց զավակներին։ Ինչո՞ւ ոչ ոք չի ուզում պարզի նման տեղեկատվության իսկությունը։ Սա արդեն ոչ միայն իրավապաշտպաններին չէ ուղղված, այլև մեդիա ռեսուրսներին, ովքեր պատրաստ են ամեն դեղին բամբասանքի հարթակ տալ, իսկ իրոք կարևոր տեղեկությունների վրա աչք փակել։
3․ Տիկին Փոստանջյանը կարծես թե հպարտանում է այս գործում ունեցած իր դերակատարությամբ, բայց գնալով ավելի ու ավելի նոր մանրամասներ են ի հայտ գալիս, որոնք թույլ են տալիս առնվազն ենթադրել, որ իր՝ Փոստանջյանի գործուն ու անմիջական ներգործության արդյունքում, ազատության մեջ են հայտնվել դաժան մարդասպաններ, իսկ սպանվածների համար ոչ ոք պատասխանատվություն չի կրելու։ Մի՞թե Փոստանջյանը ասելիք չունի այս առնչությամբ ու կետ առ կետ չի ջախջախի այս քննդատական կետերը։ Ինչո՞ւ։ Գուցե նա գիտակցե՞լ է իր մեղավորությունը և աստիճանաբար ցանկանում է մաքրվել այս պատմությունից։ Ամեն դեպքում, հետաքրքիր կլիներ լսելու նաև նրա վարկածը։
No comments:
Post a Comment