Վերջին 10 օրերին առավել հաճախ քննարկվող թեմաներից մեկը կապված է ռուսերենի իմացության հետ։ Նախ, ակտիվորեն սկսեց շրջանառվել այն հարցը, որ Առողջապահության նորանշանակ նախարարն իբր պարտադրում է նախարարության աշխատակիցներին իմանալ ռուսերեն ու ինքն էլ ռուսախոս է, իսկ այսօրվա մեյնսթրիմ թեմաներից մեկն էլ Արա Աբրահամյանի ելույթն է իր իսկ կազմակերպած տնտեսական ֆորումում, որտեղ նա՝ ի տարբերություն այլ ելույթ ունեցողների, խոսել է հայերեն։Տիկնայք և պարոնայք, ռուսերեն ու ցանկացած լեզվի դեմ արշավը ոչ մի աղերս չունի հայրենասիրության հետ։ Ընդհակառակը, որպես կանոն, դա լոկ քաղաքենիության ու տնական ֆաշիզմի դրսևորում է։ Ավելի առարկայական լինելու համար, քննարկենք վերոնշյալ օրինակները։
Արա Աբրահամյանը հայերեն է ելույթ ունեցել (եթե դա իհարկե կարելի է հայերեն կոչել), որովհետև ռուսերեն չի կարողացել։ Գիտենք նրա ռուսերենի իմացությունն էլ, հայերենինն էլ։ Դրա մեջ հայրենասիրական պոռթկում տեսնելը ծիծաղելի է, իսկ ռուսական կայսերապաշտության դեմ տարված միկրոհաղթանակ տեսնելը՝ աբսուրդ։
Առողջապահության նախարարի մասով էլ կարող եմ ասել, որ եթե դա համապատասխանում է իրականությանը ու նա առողջապահության նախարարության աշխատակիցներից ու նամանավանդ բժիշկներից ակնկալում է ռուսերենի իմացություն, ապա դա միանգամայն ճիշտ է կոնկրետ տվյալ ոլորտի համար։ Ես դժվարանում եմ պատկերացնել Հայաստանում ծնված, մեծացած ու բժշկական կրթություն ստացած մասնագետը ինչպես կարող է լինել լավ մասնագետ՝ չտիրապետելով ռուսաց լեզվին։ Չէ՞ որ մասնագիտական գրականության մի հսկայական մաս պարզապես չկա հայերենով ու բժիշկը պետք է տիրապետի ռուսերենի էլ, անգլերենի էլ, որպեսզի կարողանա լավ մասնագետ դառնալ։ Փոխարենը, պետք է անհանգստանալ, որ Առողջապահության նախարար Լևոն Ալթունյանը ոչ մի դատապարտելի բան չի տեսնում բուժաշխատակիցներին կոնյակ-բամբաներկա-փող տալու երևույթի մեջ ու չի համարում դա կոռուպցիոն դրսևորում։
Ընդհանրապես, տիկնայք ու պարոնայք, այլ լեզուների դեմ հիստեիկ դրսևորումները գավառամտության ու քաղքենիության դրսևորումներ են։ Սեփական լեզվի բարօրության համար ոչ թե այլ լեզուներն ու դրանց կիրառությունն է պետք սահմանափակել, այլ սեփական լեզուն հարստացնել։
No comments:
Post a Comment