Երկիր Մեդիայի էժան ու ցածրորակ քարոզչական հնարքները արդեն անթաքույց բնույթ են կրում

Հայաստանում ընդդիմադիրների ու <<այլընտրանքայինների>> առավել հաճախ հնչող բողոքներից մեկն այն է, որ հեռուստաեթերում ընտրողական մոտեցում է ցուցաբերվում ու մենակ իշխանության ներկայացուցիչներին են լայն հարթակ տալիս։

Հետո էլ ծաղրում էին հեռուստաընկերություններից մեկին՝ միայն մեկ քաղաքական ուժի փիառվ զբաղվելու համար։

Հետո էլ կողմնապահության, անաչառության բացակայության, պրոֆեսիոնալիզմի և բազմակարծության բացակայությունից են գանգատվում։

Այսուհետև այդ ամենը արդարացիոորեն կարելի է վերագրել նաև Երկիր Մեդիային, այն տարբերությամբ, որ եթե այլ ալիքներում ՀՀԿ-ին ու ԲՀԿ-ի գերիշխանությունն է, ապա այստեղ էլ Դաշնակներին են բրթում ու ողջ այն բացասական երևույթները կիրառոմ են՝ հենց այդ նպատակով։
Դե գիտեք, դաշնակները հերթական անգամ փոխել են իրենց քաղաքական ուղղվածությունը և ամեն ինչ կրկին գնում է նոր կոալիցիա կազմելու ու նույն այն դաշնակները, ովքեր հրաշալի քառյակների մեջ էին մտնում, կենսաթոշակային ռեֆորմի դեմ էին պայքարում, այսօր հանդես են գալիս <<Այո>>-ի ճամբարում։

Սակայն ոչ այնքան Սահմանադրական բարեփոխումներից եմ  ցանկանում խոսել, ոչ էլ ՀՅԴ-ից՝ որպես էդպիսին։ Խոսքս լինելու է հեռուստադիտողին ու հյուրերին չհարգելու մասին, որի վառ օրինակ էր <<Բարձրաձայնի>> վերջին թողարկումը ու դրա հաղորդավար Գեղամ Մանուկյանի կեցվածքը, որին ականատես կարող եք լինել ստորև։

Ինձ համար նորություն չէր, որ ոչ հեռուստաընկերության կուսակցական պատկանելությունը, ոչ էլ կարող եմ ասել, որ մինչև էս Մանուկյան Գեղամին համարել եմ ամենապրոֆեսիոնալ ու վիդեոգենիկ հաղորդավարը մեր հեռուստաեթերում, բայց նրա <<Բարձրաձայնի>> վերջին թողարկումը հենց այն լրագրողական անպարկեշտության կարկառուն դրսևորումն է, որը անարգանքի է հավասար՝ թե՛ հյուրերի, թե՛ հեռուստադիտողի նկատմամբ։

Հաղորդման հենց սկզբից աչք է ծագում, որ Գեղամ Մանուկյանն անում է ամենը, որպեսզի ամենից շատ խոսա Արծվիկ Մինասյանը ու հարցադրումներն էլ այնպես է դասավորում, որ Մինասյանը հնարավորինս շահեկան դիրքերից հանդես գա։ Ու միևնույն ժամանակ, նույն Գեղամ Մանուկյանը ոչ միայն հնարավորինս սահմանափակում ու կիսատ էր թողնում մյուս բանախոսների խոսքը, այլև որոշ դրվագներում արդեն անթաքույց վեր էր ածվում բանավեճի մասնակից կողմի՝ օժտված մոդերացիայի մենաշնորհով։

Դա շատ էժան է, որովհետև դա ակնհայտ է հեռուստադիտողի համար, առռավել ևս, որ դա թաքցնելու ու քողարկելու մինիմալ փորձ անգամ չի արվում, դա ակնհայտ է հյուրերի համար ու նրանից, որ ստատիստ-հանդիսատեսները ծափահարում են, դա ամենևին չի նշանակում, որ մտահաղացումը ստացված է, արդյունքներն էլ բավարար։ Համենայն դեպս ինձ համար էս հաղորդումից հետո Մինասյանի ասելիքը արժեք չունի, որովհետև ճիշտ ասելիքը նաման անազնիվ աջակցության կարիք չունի։ 

Սա անազնիվ է, որովհետև վստահ եմ, որ հյուրերին չի ասվել, որ իրենք գործ են ունենալու ՀՅԴ անդամի կարգավիճակից հանդես եկող հաղորդավարի հետ, որովհետև հակառակ դեպքում, դժվար համաձայնեին մասնակցել։ Ի՞նչ իմաստ կա մտնել մի բանավեճի մեջ, որի կառավարման բոլոր լծակները օպպոնենտի ձեռքերում են ու ցանկացած պահ քո խոսքը կարող են կտրել, պրովոկացիոն հարցադրումներ անել ու հնարավորինս անբարենպաստ դիսկուսսիոն վիճակ ստեղծեն։

Սա անհետաքրքիր ու նյարդայնացնող է հեռուստադիտողի համար, որովհետև նման թոք շոուներ նայում են բազմակարծության ու հավասար իրավունքներով, բայց տարբեր հայացքներ ու փաստարկներ ունեցող բանախոսների հետաքրքիր բաբավեճ տեսնելու համար, ոչ թե դաշնակցական կոնցեպցիաների մեծարման ու ստիպողական մատցուցման համար և առավել ևս ոչ դաշնակ-հաղորդավարի բենեֆիս ակնդրելու համար։

Մի խոսքով, եթե տղերքը որոշել են այս կերպ առաջ տանել իրենց տեսակետները, ապա դա տխուր է և տխուր է առաջին հերթին հենց Երկիր Մեդիայի համար։